سیبلیوس و برف؛ یک سمبل

سیبلیوس؛ کنسرتو ویولن در ر مینور، اپوس 47 و سمبل برف

سمبل  برف در کنسرتو ویولن در ر مینور، اپوس 47 از ژان سیبلیوس (Jean Sibelius) را می‌توان در جنبه‌های مختلف موسیقیایی این اثر بررسی کرد. سیبلیوس، که خود علاقه‌ی عمیقی به طبیعت و به ویژه زمستان فنلاند داشت، این حس را در بسیاری از آثارش منعکس کرده است. در این کنسرتو نیز عناصر موسیقیایی مختلفی حال و هوای برف و زمستان را تداعی می‌کنند.

1.     Timbre)

·       ملودی و بیان (Expression)

·       ملودی آغازین در موومان اول حالتی مرموز و شناور دارد. ویولن تکنواز با آرشه‌های سبک و پورتامنتوهای آرام، حسی از سقوط آرام دانه‌های برف را القا می‌کند.

·       در موومان دوم، ملودی ویولن حالت زمزمه‌وار و شاعرانه‌ای دارد که می‌توان آن را بازتاب سکوت و آرامش یک چشم‌انداز برفی دانست.

3.     موومان اول (Allegro Moderato) – حالتی رویایی و شاعرانه، شبیه به سکوت یک دشت برفی در شب، همراه با ملودی احساسی و پورتامنتوهای نرم.

3.     ) – ریتم‌های تند و پرش‌ و پرش‌های ناگهانی در ویولن که تداعی‌کننده بادهای سرد زمستانی است.