موسیقی تجربی

EXPERIMENTAL MUSIC

این سبک که به موسیقی تجربی معروف است، آزاد ترین نوع موسیقی در تاریخ است

آهنگ های اکسپریمنتال بیشتر در اواسط قرن بیستم میلادی و در آمریکای شمالی ظهور کردند. تولید موسیقی در این سبک بسیار منعطف است. هر نوع سازی مثل گیتار، ساکسوفون، ویولنسل و حتی صدای انسان در این آهنگ ها میتواند حضور داشته باشد.

ترکیب بندی

در این موسیقی آهنگساز میتواند از مواردی که بسیار غیر قابل انتظار است استفاده کند که در زیرشاخه هایی مثل موسیقی اینداستریال و MUSIQUE CONCRETE به وفور از آن استفاده میشود. در این سبک موسیقی از ترکیب چندین صدا یا افکت کلاژ های صوتی تولید میشود.صدایی که به این روش تولید میشود معمولا فراتر از مرزهای موسیقی سنتی است.

بدون متر 

صرف نظر از نوع اجرا، آهنگ های اکسپریمنتال برخلاف سایر سبک های موسیقی، ریتم و تمپوری مشخصی ندارند و بافت آهنگ نیز میتواند تخریب شده باشد.ریشه های موسیقی اکسپریمنتال را میتوان در موسیقی کلاسیک( قرن ۲۰ ام میلادی) در جنبش هایی همچون فوتوریسم یافت. جان کیج یکی از مشهور ترین و تاثیرگذار ترین موسیقی دانان این سبک بود.

تلفیقی

بطور مشابه بسیاری از اوقات این موسیقی تلفیقی نیز شناخته میشود که در آن سبک های مشخص و قابل تشخیص باهم ترکیب میشوند. در اواخر دهه ی پنجاه برای موسیقی که با کامپیوتر ساخته میشد نیز از همین لفظ استفاده میگردید و برخی اوقات به موسیقی الکترونیک و موسیقی کنسرت نیز نسبت داده میشد.

پسوند

لفظ تجربی یا اکسپریمنتال همچنین به عنوان پسوند به همراه دیگر سبک های موسیقی نیز قرار میگیرد که معنی آن این است که این سبک با تغییرانی در ساختار یا ترکیب اصلی همراه است.این تغییرات همانطور که از نام آنها پیداست تجربی و برای ایجاد نوعی غیرمعمول یا نوینی از آن سبک و یا ترکیبی از سبک های مختلف به کار میرود.