معرفی

محمدرضا آزاده‌فر( -1348)، صادق رشیدی( -1359) و حمیدرضا رضایی( -1344)، کارشناس سینما هستند. در بخشی از کتاب می‌خوانیم: «کاربرد مستقیم موسیقی در سینما به روزهای آغازین دراماتیزه شدن این صنعت، قبل از ورود صدا به حاشیه فیلم، بازمی‌گردد؛ یعنی دوران سینمای صامت. حضور موسیقی در سینمای صامت را می‌توان به چند عامل کلی تقسیم کرد: - انسانی و طبیعی جلوه دادن تصاویر بی‌جان و انسان‌های در حال نمایشی که صدایی از آن‌ها به گوش نمی‌رسد. ـ پوششِ صوتی برای مخفی کردن صدای دستگاه پخش فیلم (پراژکتور) ـ طبیعی و نرم جلوه دادن برش‌های هماهنگ‌نشدة فیلم اغلب این ویژگی‌ها در سینمای ناطق نیز ادامه یافت و موارد دیگری نیز به آن‌ها افزوده شد؛ همچون انتقال احساسات عمیق. استفاده سنتی از موسیقیِ فیلم، در سینمای ناطق، به پیوستگی و تداوم زمانی نماهای گسیخته از هم کمک شایانی می‌کند (همان‌گونه که یک نریشن موجب تداوم تصاویر می‌شود). علاوه بر آن، زمان روانیِ نمایش را نیز کاهش می‌دهد؛ یعنی اگر فیلمی را بدون صدا تماشا کنیم، به‌شدت طولانی‌تر به نظر می‌رسد. با ورود صدا به سینما، موسیقی نیز در حاشیة اُپتیک فیلم قرار گرفت، اما بهره‌های مستقیم موسیقی صرفاً به فضا‌سازی صوتی صحنه‌ها بسنده نکرد. در فیلم‌های موزیکال، موسیقی به منزله عامل اصلی طراحی حرکت شخصیت‌ها و حتی کُنش‌های بین آن‌ها نقش بازی کرد. موسیقی می‌توانست در رهبریِ بازیگران در فیلم، به صورت مستقیم، ایفای نقش کند. بخش اعظمی از دوران طلاییِ ساختِ فیلم‌های موزیکال در هالیوود امریکا و بالیوود هند وام‌دار بهره‌برداریِ مستقیم موسیقی در هدایت و رهبری بازیگران است.‌»

مشخصات 

نویسندگان : حمیدرضا رضایی ،صادق رشیدی ،محمدرضا آزاده فر

ناشر : سوره مهر

صفحات کتاب : 176